Gepubliceerd: 5 juni 2020 | Laatste update: 5 december 2023
Vorige week vrijdag ging ik met een vriendin mee naar de camping in een dorp richting Trier. Waar het precies is laat ik even in het midden maar het is in ieder geval in een prachtige omgeving langs de grens van Luxemburg. Zij komt er al heel lang, sinds kind af aan, en ik was ook enorm benieuwd. Wel werd ik gewaarschuwd voor al het ‘oude ijzer’ daar omdat die eigenaar door de jaren heen nogal het een en ander had verzameld. Maar dat maakte me niet uit. Lees verder voor het ‘gratis caravan’ verhaal.
Op het moment dat we daar aankwamen op vrijdagavond was het al laat. We zetten de spullen in de caravan en gingen nog even bij bekenden zitten bij het kampvuurtje. Ik kende ze al een heel klein beetje, maar nog niet erg goed. Op een gegeven moment gingen we maar slapen en deden we de volgende dag de rest.
Ik wilde wel een eigen plek daar
Vanaf moment 1 voelde ik me daar al thuis. De omgeving (want het is midden in de bergen), het erf (want al dat oude ijzer en oude machines doet me denken aan onze boerderij vroeger) en dat het aan een beekje is. Zo rustgevend. Maar ik had nog geen (gratis) caravan en zou dus de volgende keer weer met mijn vriendin mee gaan. De mensen die daar staan weten precies wie welke caravan heeft en naast de caravan van m’n vriendin stond een caravan die niet echt bekend was.
Later kwam de campingbaas aanwaaien die ik vergelijk met papa Kelly (de vader van The Kelly’s). Lange grijze baard, grijs haar in een staartje, een dikke buik een riem die met een tiewrap vast zit haha. Gewoon lekker normaal en simpel. Samantha vroeg van wie de caravan was, maar die zou weggaan. Jammer, maar oké. Dan was het gewoon nog even afwachten tot er iets zou zijn wat ik in de loop van de tijd over zou kunnen nemen van iemand.
Gratis caravan op de laatste dag!
Op de laatste dag moesten we onze gegevens achterlaten in verband met Corona. Dus naam, adres en vanaf wanneer tot wanneer je was gebleven. Ik leverde dat briefje in toen hij langs kwam rijden en vroeg of hij contact wilde opnemen als hij wat had voor me. Hij vroeg me in te stappen, want dan gingen we even ergens kijken.
Guess what? We reden PRECIES naar die caravan die dus weg zou gaan. Een van de buitenkant wat viezig ogende, oude caravan met een bordeauxrode streep. Alsof het zo moest zijn want ik had hem al gezien én bordeauxrood is mijn lievelingskleur. Ik keek in de caravan en dat was absoluut niet nieuw en opgeruimd, maar zag wel dat er iets van te maken is als het schoon is en eigen spullen er staan. Leuk! Ik riep m’n vriendin erbij en die zei ook al: als ik jou was had ik het zeker gedaan.
Dus, tot zover mijn verhaal over een gratis caravan :) Nu kan ik daar naartoe waar ik wil (in het seizoen dan) en ga ik volgend weekend dat ding opruimen en schoonmaken. Heb er zoveel zin in! Vanaf het eerste moment voelde ik daar ook de rust direct. De eerste avond in de caravan vorige week vrijdag werd ik alleen al rustig door het stromende beekje waar we aan staan.
Lees ook:
Mijn zelfgemaakte Lightroom preset te koop + webshop
Mijn week in foto’s #28 (jezelf eenzaam voelen en winactie)
Mijn week in foto’s #31 (naar de camping en Pinky Promise Media)
