Te zorgzaam zijn, jezelf wegcijferen

zorgzaam zijn

Zorgzaam zijn. Dat is een mooie eigenschap en ik vind zelf dat ik deze eigenschap ook wel bezit. Daar ben ik erg blij mee, ik vind het ook fijn om zorgzaam te zijn en mensen te kunnen helpen waar ik kan. Eigenlijk denk ik maar zo: Ik zou het ook fijn vinden als mensen mij helpen als ik hulp nodig heb. Dus iets als ‘behandel anderen zoals jezelf ook behandeld wilt worden’. Vind ik een mooi gezegde trouwens, al kan ik daar soms ook weleens wat van leren. Maar over zorgzaam zijn. Een paar maanden geleden ging het niet zo goed met mij en ging ik rustig aan doen. Tegelijk heb ik ook hulp gezocht. Hulp van iemand die buiten mijn familie staat om er zo een blanco mogelijke blik op te geven. Daar kwam de eigenschap zorgzaam ook ter sprake. Was ik te zorgzaam?

Ik heb dit artikel gewoon geschreven zonder al teveel na te denken, puur uit gevoel dus. Alles wat in me op kwam heb ik gewoon getypt en ik kijk wel waar het schip strand. Als je moeilijk kunt praten is dit toch wel een soort van uitkomst, een eigen blog.

Foto: shutterstock

Te zorgzaam zijn

Van de ‘arts’ die mij begeleidde kreeg ik te horen dat ik ook te zorgzaam kon zijn. Zij gaf een paar voorbeelden en daar kon ik mij dus heel erg in vinden. Dat als iemand iets lastig vindt en ik zeg dat ik het wel even snel doe, er altijd maar voor iemand zijn als diegene belt of de ander niet de ruimte geven om dingen zelf te doen. Dat zijn precies dingen die bij mij ook vaak voorkomen. Te zorgzaam zijn is dus niet goed. Dat weet ik ook wel, maar het is wel lastig om je daar aan te houden. Voor mezelf dan. Het is niet dat ik mezelf compleet wegcijfer, maar ik maak wel liever iemand anders blij dan mezelf. Waarom eigenlijk? Ik weet het niet en het is niet goed om te doen. Een voorbeeld; er altijd maar zijn voor een jongen. Ik probeer tientallen keren een afspraak te maken en hij kan niet. Vervolgens zou je denken dat ik dan op een gegeven moment stop en het van zijn kant af laat komen. Dat zou tenminste een normale reactie zijn, denk ik. Dat doe ik niet en ga eigenlijk net zo lang door (niet drammend hoor), tot hij wel kan. Noem het doorzettingsvermogen, maar het is niet erg handig. Ik geef mensen dus geen ruimte.

Dit is slechts een voorbeeld en is niet nu aan de gang. Maar zo kan het dus lopen en soms vind ik het ook wel heel vervelend van mezelf. Op een of andere manier voelt het voor mij alsof ik afgewezen word als ik mensen niet help. Snap je wat ik bedoel? Ooit had ik een goede vriend die het thuis even niet goed had en ik woonde op mezelf. Ik zei hem dat hij gewoon wat spullen kon halen en bij mij kon slapen, tijdelijk. En gewoon op de bank 😉 Maar later vraag ik me dan af of iemand precies hetzelfde zou doen voor mij? Natuurlijk hoef je niet alles op een weegschaal te leggen, maar ik geloof wel dat te zorgzaam zijn ook kwetsend voor jezelf kan zijn.

Hoe ga ik er mee om

Ik probeer steeds meer in gedachten te houden wat de ‘arts’ tegen mij zei. Dat ik er zelf ook mag zijn. En dat klinkt heel erg raar, want voor mijn gevoel denk ik echt wel aan mezelf. Soms vind ik mezelf juist wat egoïstisch. Ook niet perse slecht, zolang het maar met mate is. Dingen als een verjaardagsfeest hebben en als je geen zin hebt of het gaat niet lekker, dan ga je niet. Denk aan jezelf. Niet aan wat anderen misschien vinden van het feit dat je niet komt. Het is lastig om daar bij na te denken en voor jezelf te kiezen in plaats van de hulp die je aan iemand anders kan geven, maar het is wel beter. Als je altijd maar met anderen bezig bent, dan vergeet je de dingen die jezelf leuk vindt en graag doet. Wat ik ook moet onthouden is dat als ik een keer nee zeg op een hulpvraag van iemand, dat ik me niet direct afgewezen moet voelen of dat diegene me nooit meer wil spreken en zien. Dan moet ik de rollen omdraaien en denken wat ik zou doen als iemand anders nee tegen mij zegt. Wil ik diegene dan ook niet meer spreken en zien? Nee, helemaal niet.

Lees ook:
De uitslag van het bloedprikken
Wanneer je niet volledig op je ouders kunt bouwen
Wat zou ik doen met een miljoen?
Wat heeft mijn blog als bedrijf mij gebracht?

Volg:
Avatar for Mariska
Mariska

Leuk dat je het artikel hebt gelezen! Ik ben catmom van Snowy, Vriendje en Billy en bloggen is het leukste om te doen. Daarnaast ben ik tekstschrijver, content creator en virtual assistent.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook