Gepubliceerd: 30 november 2017 | Laatste update: 22 juni 2023
De discussies op internet zijn vaak niet echt van heel volwassen niveau als ik kijk naar bijvoorbeeld de discussies op Facebook. Als ik weer allemaal antwoorden lees over het onderwerp Zwarte Piet of dat er weer ergens een moskee wordt gebouwd. Natuurlijk heeft iedereen zijn of haar eigen mening en dat is goed, maar denk wel na hoe je iets verteld. Op Facebook zie ik vaak belachelijke antwoorden over politie en de onderwerpen die ik zonet noemde. Mensen denken dat het lekker veilig is achter een beeldscherm reageren, maar dat is het zeker niet. En buiten dat, wil je je echt verlagen tot zo’n niveau? Soms sta ik ook te trappelen om een reactie achter te laten op die personen die belachelijke reacties plaatsen. Dat doe ik dan maar gewoon niet. Gisteren probeerde ik zelf een discussie te openen op Twitter. Gewoon een volwassen, normale en oprechte discussie zonder met een vinger te wijzen. Nou, dat ging dus niet zo.
Foto: Shutterstock
Discussies op internet zijn nog niet zo makkelijk
Gisterochtend werd ik op een of andere manier getriggerd om een vraag de wereld in te gooien op mijn Twitter kanaal. Ik vroeg me af waarom mensen soms met ontblote delen van het lichaam op Social Media gaan staan en tegelijkertijd overal gaan roepen dat ze zo onzeker zijn. Daarbij wijs ik naar niemand persoonlijk en was ook op niemand persoonlijk betrokken. Het was puur een vraag, een mening, die ik wilde delen om te kijken of er een volwassen discussie op gang kwam. Zelf ben ik van mening dat op een normale volwassen manier een discussie voeren gewoon moet kunnen. Dus ik kreeg wat reacties hier en daar en daar was niks mis mee. Zelf reageerde ik er nog niet op omdat ik gewoon aan het kijken was wie wat reageerde. Vond het namelijk wel interessant om te lezen! Om te kijken hoe anderen over dit onderwerp dachten. Maar toen kwam het..
De leuke en de nare reacties
Ineens werden de reacties wat minder volwassen. Iemand die mij niet volgde gaf een reactie, een vriendin gaf een ook reactie en vervolgens de vriend van het meisje die mij niet volgde gaf ook een reactie. Op zich bijzonder dat mensen die mij niet volgen (maar mij wel kennen) er direct als een van de eersten op zitten, maar dat terzijde. Ik werd uitgemaakt voor azijnpisser en er werden dingen gezegd alsof ik het persoonlijk naar iemand toe bedoelde. Nee, dat bedoelde ik niet, anders had ik iemand wel een persoonlijk bericht gestuurd. Toch werd het zo opgevat en kreeg ik van een aantal personen dus een soort van persoonlijke aanval. Dit vond ik gek en heb diegene ook aangesproken dat ik het niet oké vond om zo aangesproken te worden. Niet dat ik het zo opvatte, want ik voel niks bij dit soort dingen op Social Media. En dit soort dingen zie ik dus vaker; iemand persoonlijk aanvallen op een open en algemene discussie die wordt gevoerd. Als je een mening hebt, probeer die dan gewoon normaal te formuleren en je niet persoonlijk aangevallen te voelen. Je kunt je herkennen (of juist niet) in een uitspraak en dat is logisch, maar iemand openlijk kwetsen of voor rotte vis uitmaken is ook weer zo overdreven.
Social Media maakt maakt mensen onzeker
Overal op Social Media zie ik het; mensen lijken onzeker te worden van al die getallen en cijfertjes. Zelf heb ik dit ook gehad over de cijfertjes van mijn blog. Dit heb ik echt nooit op Instagram, Facebook of Twitter gehad bijvoorbeeld. Mensen die onzeker worden als ze minder volgers hebben dan anderen of minder likes op hun foto’s krijgen. Mensen die iemand gaan ontvolgen omdat diegene hen niet meer volgt. Waarom? Op die manier word je in mijn ogen alleen maar onzeker en is nergens voor nodig. Natuurlijk voelt het fijn om op internet in een andere wereld ’te leven’ dan in het ‘echte leven’, maar al die dingen op Social Media zijn vaak ook niet zo echt als dat het eruit ziet. Al die gelikte foto’s en mensen die alleen maar leuke dingen mee lijken te maken.
Op zoek zijn naar bevestiging
En dit is iets wat ik niet alleen op Social Media zie, maar ook in mijn privéleven. Mensen die erg op zoek zijn naar een soort van bevestiging. Dat is natuurlijk prima, maar soms ook wel erg overdreven. De laatste tijd heb ik het hier vaker over met mijn zusje. Waarom wil je perse een soort bevestiging van mensen? Als je ergens onzeker over bent en mensen zeggen dat je het goed doet, er goed uitziet of dat je er mag zijn kan natuurlijk fijn voelen. Maar in mijn ogen werkt het niet om constant op zoek te gaan naar bevestiging. Ik ben van mening dat je beter eerst aan jezelf kunt werken en jezelf moet accepteren. Als je jezelf accepteert heb je namelijk geen bevestiging van andere mensen nodig. En dit is iets wat ik ook weer tegenkwam in mijn Twitter discussie van gisteren…
Lees ook:
5 dingen op een blog die ik niet leuk vind
Dit is vervelend op een blog #2
Leuke blog planners van Etsy
5 super tips voor je jouw bedrijf start
