Ik ga mijn hart volgen, dat is waar dit persoonlijke stukje over gaat. Soms vind ik het toch nog wel eng om persoonlijke dingen te delen, misschien omdat ik bang ben voor de reacties of omdat ik niet weet wie van mijn privéleven mijn persoonlijke stukjes lezen. De laatste tijd ben ik er wel achter dat ik toch niet zo gemakkelijk praat over dingen dan dat ik had gedacht. Van mezelf dacht ik dat ik wel vrij open was, en dat is misschien ook wel zo, maar veel deel ik toch niet. Of het een kwestie van durven is weet ik niet precies. Ik wil toch kwijt ik dit persoonlijke artikel dat ik mijn hart ga volgen. Toch wel een beetje spannend.
Foto: Shutterstock
Altijd maar aan het werk
Vanaf mijn 17e heb ik ongeveer altijd fulltime gewerkt, tot vorig jaar toen ik een nieuwe baan kreeg. Van mijn 19e tot 31e heb ik fulltime op een klantenservice gewerkt bij een merk dat keuken apparatuur verkoopt. Op een gegeven moment (aan het einde) kwam het steeds vaker voor dat ik niet lekker in mijn vel zat. Dit kwam vaak door privé kwesties, maar als je fulltime klanten telefonisch te woord staat die eigenlijk alleen maar bellen met klachten, dan word je daar gewoon niet vrolijk van. Dat was ook een van de redenen waarom ik uiteindelijk mijn vaste contract heb laten varen en 32 uur (in 4 dagen) ben gaan werken. Gelukkig kreeg ik die mogelijkheid en ik dacht dat dit voor mij de oplossing zou zijn. Op maandag en dinsdag werken, woensdag vrij, donderdag en vrijdag werken. Lekker de week doormidden en dan weer bijna weekend. Tot ik in de situatie kwam dat ik alles op een rij moest zetten door omstandigheden.
(Tijdelijk) minder werken
Vanaf dat moment ben ik van 32 uur werken naar (tijdelijk) 25 uur werken gegaan, verdeeld over dezelfde 4 dagen die ik al werkte. We zouden dit aankijken tot eind juli. Kijken of het voor mij werkte, of het voor het werk werkte en of ik mijn taken wel gedaan kreeg binnen die 25 uur. Niet alleen vond ik het fijn dat ik de mogelijkheid kreeg minder te werken, het moet financieel natuurlijk ook goed uitkomen. Helaas kan ik niet fulltime leven van mijn blog (I wish!). Afgelopen donderdag had ik een gesprek en konden beide (zowel mijn leidinggevende als ik) aangeven wat we er nu precies van vonden. Zelf had ik heel erg nagedacht wat ik nu wilde, wat mij gelukkig maakt en dat ik dat ook gewoon durfde uit te spreken. Ik ben zo iemand die in mijn hoofd heel goed kan bedenken wat ik wil, maar uiteindelijk niet durf uit te spreken en vervolgens gewoon mee te gaan in de wensen van de ander. Soms tegen mijn zin. Toch lukt het mij om het te vertellen.
Minder werken, meer aan mijn blog
Ik merkte in de afgelopen tijd dat ik me beter ging voelen en minder het gevoel kreeg dat ik ‘leefde om te werken’. Mijn blog is ook mijn werk, maar dat is natuurlijk heel iets anders dan debiteurenbeheer bij een baas. Ook leuk, maar mijn blog wint het wel 🙂 Ik heb kunnen uitspreken dat het mij heel goed bevalt dat ik elke ochtend dat ik werk om 10:00 mag beginnen en tot 17:00 werk. Ik werk korter op een dag, maar merk dat ik veel meer concentratie heb en meer gedaan krijg. In de ochtend kan ik rustig aan doen, kan op mijn gemak dingen voor mijn blog doen (ik slaap namelijk niet uit tot 9:00). Financieel gezien kan ik van het inkomen bij mijn baas mijn vaste lasten betalen en de extraatjes moeten van mijn blog komen.
Conclusie: Minder bij de baas werken en meer aan mijn blog. Ben blij dat ik op deze manier toch financieel rond kan komen en mijn allergrootste hobby nog meer zakelijk kan maken. Natuurlijk ben ik ook erg blij dat ik mij dit wordt gegund en dat ik de mogelijkheid krijg minder te werken. Uit ervaring weet ik dat het niet zo makkelijk is om bij een bedrijf minder uren te willen gaan werken. Dus ja, ik ga op deze manier mijn hart volgen! Het is voor mij echt een soort van trots moment ook, dat het kan.
Lees ook:
Wat onzekerheid met mij doet Ă©n wat ik er mee doe
Minder werken? Hier liep ik tegenaan
Risico gaat mis, inkomsten, bezoekersaantallen.. klaar mee!
Het geheime project van Astrid (miss Sentinelli) en mij is online!
