Inmiddels zijn we een maand verder sinds mijn vader is overleden. En die maand is echt verdomd snel gegaan kan ik je zeggen. Toch wil ik er wel iets over zeggen, want het blijft mijn persoonlijke blog. Een vader verliezen is niet niks en toevallig schreef ik er gisteren over op mijn persoonlijke Facebook.
Papa overleed dus een maand geleden, op 15 april 2020. Dit volgende stuk laat mijn gevoelens hierover zien.
Papa overleed
Morgen is het al een maand geleden dat papa overleden is. Het is zo snel gegaan de afgelopen weken, niet normaal.
Als mensen mij vragen hoe het gaat met het verdriet kan ik eigenlijk niets anders zeggen dan dat ik er vrede mee heb. Het is goed zo. Zijn kwaliteit van leven was niet meer geweldig. En als ik zeg dat het voor hem ‘beter’ is omdat hij rust heeft en geen lichamelijke en geestelijke ongemakken heeft sta ik daarachter. Als ik daarna zeg dat het voor ons ook ‘rust’ geeft omdat er een last van onze schouders afvalt dan voel ik me ergens heel egoïstisch. Maar eerlijk is eerlijk, het is wel zo.
Hoe vaak Simoon en ik niet gedacht hebben als we weer eens ver in Duitsland zaten voor een concert van The Kelly Family (zo’n 5 uur van Edam); wat als er nu wat zou gebeuren? Of in Antwerpen of waar dan ook. Onbewust ben je er altijd mee bezig. Dus hoe gek het ook klinkt; ik heb er vrede mee, ondanks dat het mijn vader is die ik mis. Denk dat ik het meer een plekje moet geven dat ik het ergens egoïstisch vind om te zeggen dat er ook een last van onze schouders afvalt. Maar het is zo.
Hij is bij zijn geliefden boven. Toen oma Groot overleed had ik er veel moeite mee en heb ik dat vaker tegen hem gezegd. En dan zei hij: ik kan er niks aan veranderen, het is gebeurd. En weet je, dat is met dit precies hetzelfde.
En nu…
Mijn vader is overleden en dat blijft hoe dat ook gewoon kut. We missen hem, ook al was het de afgelopen jaren al veel minder. Daarmee bedoel ik dat we geen gesprek op niveau konden voeren en hij veel lichamelijke ongemakken had. Zat in een rolstoel, elke dag in en uit bed met een lift, incontinent, amper kunnen slikken en dat soort dingen.
Dus ik heb er vrede mee, voor hem en voor ons.
Somewhere down the line, I’m sure we’ll meet again
Lees ook:
Lieve Oma 10 jaar geleden overleden en wat ik nog van haar heb
Lieve papa, ik ga je missen (het hele verhaal)
Balea watermeloen douchegel en watermeloen handzeep
Leuk dat je het artikel hebt gelezen! Ik ben catmom van Snowy, Vriendje en Billy en bloggen is het leukste om te doen. Daarnaast ben ik tekstschrijver, content creator en virtual assistent.
