Gepubliceerd: 17 december 2020 | Laatste update: 5 december 2023
Inmiddels zijn week een week verder en heb ik van de dokter te horen gekregen dat ik een burnout heb. Ik zit dus met een burnout thuis en dat is echt heel erg raar. Niet alleen voel ik me raar en leeg (zowel lichamelijk als mentaal), ik kan ook vrij weinig. Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen en ik ineens heel weinig meer kan. Overspannen ben ik wel een paar keer geweest en nu steekt mijn lijf 35 middelvingers naar me op. Om even van me af te schrijven zet ik dit online.
Met een burnout thuis
Tja, ik had het niet zien aankomen maar als de dokter het aangeeft ‘dan zal het wel’. Ik kwam daar, ging zitten, legde uit hoe ik me voelde en ik geloof ook wel dat ze het zag, en daar was het. Haar eerste woorden waren: jij hebt een paar dingen nodig op korte termijn en een paar op de lange termijn. En dat is ook zo.
Je verwacht niet dat je op je 35e al buiten adem bent als je even gedoucht hebt, of als je een vaatwasser inruimt of de was op moet vouwen. Zelfs na het eten van een paar crackers ben ik soms buiten adem. Het is gewoon heel apart allemaal. En de ene dag gaat het beter dan de andere, dat merk ik nu na een week al.
De ene dag heb ik er wel een redelijk gevoel over en denk ik dat het allemaal alweer een stukje beter gaat. Dat stemt me dat wel positief. De volgende dag ben ik doodop omdat ik de vorige avond niet in slaap kon komen en maar 5 uur geslapen heb en doet mijn hele lichaam pijn. Met een burnout thuis zitten is iets wat echt heel gek is. En iedereen heeft natuurlijk andere ‘kwaaltjes’ dus voor iedereen is het anders en iedereen ervaart het anders.
Maar wat doe ik dan op een dag?
Ja dat weet ik niet van tevoren. Mijn blog en Instagram blijft gewoon mijn lichtpuntje en als ik dat trek, zoals nu, dan ga ik schrijven. Een persbericht over bijvoorbeeld Maison Margiela Matcha Meditation, een nieuwe geur of zoals nu, schrijven hoe het met me gaat. Soms gaat het en soms trek ik het niet en blijft mijn laptop dicht en kijk ik doelloos tv. Ook heb ik weer mijn diamond painting project uit de kast getrokken en heb ik bijvoorbeeld vandaag zakjes in potjes gedaan. Doelloos kleuren bij het juiste nummer in het bakje doen. Zakjes open knippen en het juiste nummer op bakje plakken.
Nu ik met een burnout thuis zit maak ik me ook druk om de kerstdagen en oud & nieuw. Met het openbaar vervoer is geen optie en ik weet niet of ik het wel trek om 2 uur auto te rijden naar familie. Dat zou kunnen betekenen dat ik dus de feestdagen alleen zit en dat doet ergens wel pijn. Maar ik moet me oer ook bij neerleggen als dat zo gaat zijn. Veiligheid voor alles.
En nog maar te zwijgen over emoties. Ik kreeg vandaag een kerstkaartje binnen met lieve woorden en begon te janken. Ik kan janken omdat ik zo blij ben met mijn kat. Ik kan janken omdat ik mijn vader mis. Ik kan janken omdat ik misschien met de feestdagen alleen ben.
Alles is zo moeilijk te zeggen en ik weet gewoon niet hoe lang deze shit gaat duren. Ik hoop dat ik binnenkort alles weer normaal kan doen, maar dat is natuurlijk niet te zeggen.
