Al een tijdje liep ik ermee in mijn hoofd; ik wilde wel een jong katje, een kitten uit het asiel. Voor mij is dat best een heel ding, mede omdat ik niet zo afhankelijk wil zijn van verschillende dingen. Met een kat, en zeker een kitten van 11 weken, word je op een bepaalde manier wel beperkt in je doen en laten natuurlijk. Vandaag was mijn zusje bij mij en keken we op internet wat in de rondte. We kwamen op de website van een dierenasiel en zagen dat er daar 2 jonge kittens opstonden. Een mannetje en een vrouwtje, broertje en zusje, gevonden in de natuur. Ik belde direct op of ik mocht komen kijken en heel snel reden we er naartoe.
Het is dus een zusje en een broertje die beide heel erg schuw zijn. Ze zijn niet echt mensen gewend en dat betekent dat je dat goed moet aanpakken en vertrouwen moet geven. Dat vind ik wel een enorme uitdaging, maar vind het ook zeker waard. Deze beestjes verdienen een goed leven. Ik heb het mannetje gekozen. Helaas kan ik ze niet allebei thuis hebben, anders had ik dat zeker weten gedaan. Helaas gaat dat niet.
Ik vond hem echt zo schattig toen ik hem zag en ja, hij was schuw. Samen met mijn zusje was ik daar en toen mocht ik hem oppakken. Dat ging niet zo heel erg makkelijk, maar toch lag ‘ie wel pittig bij me. Begon te knorren en lag ook wel rustig. Het zal dus vast en zeker wel goed komen 🙂 Nu is zijn naam Abeltje, maar dat vind ik persoonlijk niet zo leuk. Mocht je suggesties hebben, laat dat dan achter in een reactie 🙂
Zaterdag ga ik hem ophalen! 🙂
Lees ook:
De beste beslissingen die ik in 2016 maakte
Mijn week in foto’s #2
Waarom ik ooit mijn rijbewijs kwijtraakte
Hoe kom ik uit de schulden? Zó voorkom je ze!
update: hoe gaat het met Abeltje?
