Very Personal | Jezelf het buitenbeentje voelen

by Mariska

banner passief inkomen membership rowena rousseau

De titel klinkt misschien wat raar, maar dit is iets wat ik zelf wel eens ervaar. Ik voel mezelf wel eens het buitenbeentje van een groep(je). Of dat nu terecht is of onterecht is; het is in mijn ervaring een van de meest verschrikkelijke gevoelens die er zijn. Alsof je teveel bent, alsof anderen het naar hun zin hebben zonder jou en jij er maar een beetje bij staat. Misschien is het ook wel mijn eigen schuld, misschien niet, maar soms vind ik het heel lastig om ermee om te gaan. En oh ja, dit is iets wat ik afgelopen weekend nog mee maakte en wil er graag over schrijven en delen om te kijken of mensen ook wel eens dit hebben ervaren. Let op; dit is wel heel erg persoonlijk.. Jezelf het buitenbeentje voelen..

Jezelf het buitenbeentje voelen

jezelf het buitenbeentje voelen
Photo by Pixabay on Pexels.com

Een eigenschap die ik heb is dat ik mijzelf snel buitengesloten voel van een groep(je). Dat gevoel is ook echt enorm naar als je zo’n gevoel hebt. En hoe dat komt? Dat vind ik lastig. Ik denk dan wel eens dat ik niet genoeg mee doe met de groep, of ben ik misschien niet leuk genoeg? Of is het toch dat ik niet genoeg inhoud heb bijvoorbeeld en niet interessant genoeg ben? Al dat soort gedachten maken je eigenlijk heel erg verdrietig. Ik kan daar ook echt heel erg verdrietig om zijn. Nu heb ik van het weekend nog een situatie gehad bijvoorbeeld tijdens het uitgaan en de ochtend erna. Op dat moment heb ik ook echt een gevoel dat ik alleen wil zijn, iedereen mij met rust moet laten en mij lekker mijn gang moet laten gaan. Lekker alleen in bed liggen, tv kijken of een dood simpel spelletje doen op je telefoon. Het is zo lastig om erover te praten en daarom schrijf ik erover. Zo, op mijn blog. Met het besef dat mensen het gaan lezen. Maar dat is anders dan er over te praten.

Fout gemaakt

Ook heb ik afgelopen week een grote fout gemaakt. Een stukje van een code die in een van de layouts stond die is gemaakt door iemand voor mij tegen betaling, heb ik verwerkt in de layout die ik nu online heb staan. Zelf heb ik dat stukje gebruikt voor een opstapje en met absoluut niet de intentie om het te stelen of een copycat te zijn. Nee, absoluut niet. Ik werd daarop aangesproken, wat natuurlijk helemaal terecht is. Ja, het is absoluut mijn fout, dat weet ik, maar ik krijg er echt zo’n naar gevoel van. Op zo’n moment word ik ontzettend onzeker en komt het gevoel als ‘buitenbeentje’ naar boven. Waarom eigenlijk? Ik heb zelf de fout gemaakt zul je denken. Dat is ook zo, maar dat heb ik echt per ongeluk gedaan en zeker niet expres. Soms kan ik zo’n dombo zijn en zo warrig dat ik alles 1000x vraag bijvoorbeeld en de volgende dag ben ik dat weer vergeten.

Wat ik doe op zo’n moment

Als ik een moment heb waarop ik mij zo voel, dan wil ik me het liefste helemaal afzonderen. Je kunt me dan gewoon het beste alleen laten en niet tegen mij praten. Gewoon even laten. Soms ben ik zo verdrietig en moet ik er wel even van huilen, soms ook niet. Het scheelt per situatie. Het is gewoon echt vervelend dat je zo’n gevoel überhaupt hebt en dat je zo enorm aan jezelf kan twijfelen. Waarom zou ik minder zijn dan een ander? Waarom zou ik het vijfde wiel aan de wagen zijn? Waarom zouden mensen mij niet leuk vinden?
En weet je, dat is misschien ook weer het ‘veilige gevoel’ van het plekje online. Op mijn blog. Mensen die je niet persoonlijk kent (en ook misschien wel bekenden) lezen jouw blog en kunnen een mening geven zonder dat zij in jouw privé leven zitten. Ook dat is wel eens fijn.

Onzeker of kun je de hele wereld aan?

Dit zijn twee dingen die bij mij lijnrecht tegenover elkaar kunnen staan. De ene dag heb ik schijt aan het feit dat mensen mij niet leuk vinden of stom reageren. Dan denk ik: DIKKE DOEI! Dan voel ik me gewoon goed, omdat ik het idee heb dat ik wel leuk ben en er wel mag zijn. De andere dag kan ik ontzettend onzeker zijn. Houd ik het liefste de hele dag mijn mond en ben ik constant bezig met mezelf afvragen wat andere mensen wel niet van mij zullen vinden. Ben ik te dik? Vinden ze me niet slim? Praat ik dom? Heb ik wel leuke humor? Allemaal dat soort dingen en dat is nog maar een greep uit de gedachten die ik kan hebben. Het is zo frustrerend af en toe.

Bedankt voor het lezen, dat doe me goed. X.

Lees ook:
De eerste keer vliegen; mijn ervaring
Ik wilde er 3, maar heb er maar 2
Lucky list #15

Related Posts

Leave a Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.