De laatste tijd verschijnen er weer veel beauty artikelen op mijn blog en dat komt omdat ik de liefde voor beauty weer terug heb gekregen. Maar een update over mijn burnout is ook wel handig. Een paar maanden geleden ging het nog helemaal niet goed namelijk. Ik praat in dit artikel weer over wat er de laatste tijd is gebeurd en hoe het nu met me gaat.
Lees ook: Burnout, lockdown en avondklok, hoe ga ik ermee om?
Update over mijn burnout
Sinds december ging het heel erg slecht en heb ik echt slechte periodes gehad. Ik lag veel in bed, sliep heel erg veel en ik voelde me met oud en nieuw dan ook best alleen. Gelukkig kreeg ik wel bezoek op eerste kerstdag van mijn broertje en zusje. Dat was heel erg gezellig en we hebben toen ook lekker gegeten met z’n drietjes. Inmiddels zijn we al weer een half jaar verder. Vanaf het begin af aan krijg ik al hulp én medicatie. Voor medicatie heb ik zelf gekozen. Daar zijn de meningen over verdeeld, maar ik wil alvast zeggen dat ik me er heel fijn bij voel.
Ik merk dat sinds de corona regels wat versoepeld zijn ik me ook ietwat fijner voel. Gewoon het idee dat ik weer even een rondje tuincentrum kan lopen of in de auto kan stappen en naar de Action rijd. Het zijn kleine dingen, maar die vind ik dus heel fijn en helpen me ook wel. Niet dat ik elke dag ergens naartoe ga want dat is veel te veel. Lange stukken autorijden kost nog veel moeite en soms krijg ik daarvan ook hyperventilatie. Gelukkig niet altijd zoals afgelopen week toen ik met Bianca naar het evenement van Philosophy ging. Dat was wel echt heel erg leuk en gezellig! De dag erna was ik wel echt gesloopt, maar het was het meer dan waard.
De laatste dagen voel ik me erg goed. Ik slaap overdag eigenlijk niet meer en kan ’s nachts ook weer beter slapen. Ik heb nachten wakker gelegen, maar waarschijnlijk kwam dat doordat ik mijn anti depressiva in de avond nam. Nu neem ik het in de ochtend en gaat het veel beter en slaap ik dus beter. Goed wil ik nog niet zeggen, maar wel redelijk. Ik krijg ook weer zin om dingen te doen. Kleine dingen. Een blogpost schrijven, mijn haren verven of in huis kleine klusjes. Dat gaat dus goed. Ik merk alleen wel dat ik vaak 3 stappen vooruit doe en daarna weer 1 achteruit. Is niet erg, daar leer ik ook weer van. Mijn energie moet ik leren doseren namelijk en dat is niet makkelijk. Mijn gevoel en verstand ligt ook nog niet echt op een lijn. Als ik in mijn hoofd ergens zin in heb wil ik dat vaak doen, maar mijn lichaam is daar nog niet aan toe. Om het maar even zo uit te leggen. Steeds vaker kan ik wel de juiste keuzes maken 🙂
Verder kijk ik gewoon per dag waar ik zin in heb, wat ik kan en hoe ik me voel. Ik probeer zo min mogelijk op de feiten vooruit te lopen. Door de medicatie ben ik bijna niet meer aan het piekeren en dat deed ik continu. Overdag altijd en overal over en ook net voor ik naar bed ging. Dat kon bij mij niet stoppen. Een heuse piekerstoornis zou het probleem zijn en daar hebben we het nu ook over met de hulpverleners.
Dus al met al gaat alles steeds een beetje beter en ‘leer ik mezelf weer kennen’. Klinkt heel erg gek, maar doordat ik praktisch altijd alleen ben (en vind dat niet erg), ben ik op mezelf en mijn gedachten aangewezen. Zo ben ik nog redelijk vaak met het overlijden van mijn vader bezig van vorig jaar april, ben ik weer aan het herontdekken waar ik energie van krijg en waar juist niet van. Dat is echt fijn. En het voel dat ook of alles weer gewoon stabieler wordt. Mijn hoofd, mijn lichaam en mijn omgeving.
Ik mag niet klagen, maar ben er nog niet 🙂 Tot zover de update van mijn burnout.
Leuk dat je het artikel hebt gelezen! Ik ben catmom van Snowy, Vriendje en Billy en bloggen is het leukste om te doen. Daarnaast ben ik tekstschrijver, content creator en virtual assistent.
